Lakier jest najpowszechniejszym impregnatem stosowanym do drewnianych posadzek. Nakłada się go zazwyczaj w kilku warstwach. Lakiery mają bardzo różną odporność na ścieranie, wilgoć oraz uszkodzenia mechaniczne. Jeśli na posadzce są płytkie uszkodzenia lub drobne przebarwienia i nie zostały zdarte warstwy lakieru, rysy można w prosty sposób usunąć.

Można to zrobić, używając mazaków lub wosków koloryzujących (odpowiadających barwie drewna). Jeżeli na posadzce są uszkodzenia mechaniczne, najlepiej ją odtłuścić specjalnym detergentem, usunąć z niej wszelkie środki pielęgnacyjne i miejsce uszkodzenia zmatowić wełną stalową. Następnie drewno należy dokładnie odkurzyć i polakierować. Wcześniej warto jednak sprawdzić na mniej widocznym fragmencie posadzki, czy lakier będzie dobrze przyczepny (może to być miejsce, gdzie będzie leżał dywan lub stał jakiś mebel).

Jeśli drewno nie było do tej pory właściwie pielęgnowane przy użyciu preparatów zalecanych przez producenta (niezawierających parafiny ani silikonu), może się zdarzyć, że lakier zacznie się łuszczyć lub będą powstawać pęcherze powietrza. Wtedy wskazane jest wycyklinowanie posadzki. W przypadku pojedynczego, ale głębokiego uszkodzenia niewielki fragment podłogi trzeba po prostu wymienić. Jeśli uszkodzenia są poważniejsze, rozleglejsze i widać wyraźne przebarwienia, posadzkę należy dokładnie wycyklinować, czyli zeszlifować zniszczoną warstwę. Czynność tę najlepiej powierzyć fachowcowi, gdyż w wyniku nieumiejętnego cyklinowania na posadzce mogą powstać wgłębienia.

Do cyklinowania można użyć maszyn - cykliniarek taśmowych, jednak ze względu na ich ciężar czynność tę można wykonać jedynie na posadzce przyklejonej do podłoża, na pływającej jest to niemożliwe. W miejscach trudno dostępnych (na przykład pod grzejnikiem) lepiej sprawdzą się szlifierki krawędziowe. Cyklinowanie należy przeprowadzić od trzech do pięciu razy, za każdym razem zmieniając papier ścierny na drobniejszy. Zaleca się, aby twarde gatunki drewna (takie jak dąb czy jesion) cyklinować kolejno papierami ściernymi gradacji: 36, 40, 60, 80 i 100, natomiast miękkie (świerk, modrzew, sosna, jawor) - 36, 40, 60, 80 i 120. Po cyklinowaniu posadzkę szpachluje się metalową szpachlą, czyli wypełnia szczeliny preparatem zawierającym żywień (najlepiej celulozowe lub wodne). Następnie drewno szlifuje się drobnym papierem ściernym, a na dokładnie odkurzoną powierzchnię przy użyciu wałka, pędzla lub szpachli nanosi się podkład. Zapewni on lepsze zabezpieczenie posadzki i zmniejszy koszt jej lakierowania. Najbezpieczniej jest wybrać podkład tego samego producenta co lakier. Po wyschnięciu podkładu można przystąpić do lakierowania.

Uwaga! Drewna wcześniej olejowanego nie można poddawać lakierowaniu. Lakier nanosi się pędzlem, wałkiem, szpachlą lub pistoletem natryskowym pod ciśnieniem. Czynność tę powtarzamy dwa lub trzy razy. Poszczególne warstwy lakieru można nanosić najwcześniej po kilkunastu godzinach, ale nie później niż po 24 godzinach, gdyż warstwy mogłyby się ze sobą nie związać. Im grubsza warstwa lakieru, tym posadzka będzie bardziej odporna na uszkodzenia. Na odnawianą posadzkę warto wybrać dobry lakier odporny na ścieranie i uszkodzenia.