Drewno jest zawsze cieple w dotyku, a jednocześnie nie nagrzewa się nadmiernie, więc można chodzić na bosaka. Dobrze też amortyzuje upadki. Na ogól deski mocuje się do legarów nierdzewnymi wkrętami.

Na odkrytych tarasach dobrze sprawdzają się elementy ryflowane (z podłużnymi żłobieniami), odprowadzające wodę i zapobiegające poślizgom. Urodę drewna lepiej jednak wydobywają gładkie deski, ale powinny być chronione przed opadami na tarasach zadaszonych. Deski (najlepiej o szerokości do 15 cm i grubości powyżej 2 cm) nie powinny ściśle do siebie przylegać. Zachowanie ok. 1 cm odstępu oraz dystansu od podłoża pozwoli na wentylację drewna i szybkie wysychanie po opadach. Siatka pod poszyciem zabezpieczy przed wpadaniem przedmiotów i zanieczyszczeń pod taras. Decydując się na ten rodzaj pokrycia, musimy być przygotowani na zmiany koloru pod wpływem promieni UV, wilgoci i zanieczyszczeń. Potrzebna będzie okresowa pielęgnacja (np. olejowanie). Natomiast wymiana uszkodzonych elementów nie sprawi trudności.

Bardzo odporne i niewymagające zabezpieczeń są egzotyczne gatunki drewna (ipe, teak, bangkirai). Zawierają bowiem impregnujące oleje i garbniki. Mają piękne, głębokie kolory (złociste, czerwone, brązowe) i wyraźny rysunek słojów. Zastąpić je możemy tańszym, rodzimym dębem. Jego drewno jest najtwardsze. Impregnowane ciśnieniowo, bejcowane i pokryte wodoodpornym lakierem, może służyć przez wiele lat.