Drewno konstrukcyjne musi mieć dobrą jakość i odpowiednie parametry wytrzymałościowe. W projekcie znajdziemy wykaz elementów, z których ma być zbudowana więźba dachowa, i klasę drewna. Ale to nie wystarczy.

Zdecydowana większość więźb dachowych w Polsce powstaje z drewna świeżego, niepoddanego żadnej obróbce, impregnowanego zanurzeniowo. Jednak nie gwarantuje on odpowiednich parametrów wytrzymałościowych konstrukcji. Kupujmy tylko drewno zabezpieczone przed owadami, korozją biologiczną i przeciwpożarowo.

Najpopularniejszą metodą ochrony jest impregnacja zanurzeniowa. Można je w ten sposób zabezpieczyć przed owadami, korozją biologiczną i przeciwpożarowo, stosując środki czterofazowe. Jest to skuteczny sposób, jednak wymaga użycia chemii, która ma wpływ na nasze zdrowie. Dla tych, którzy chcą ograniczyć stosowanie takich środków w swoim domu, alternatywą jest drewno czterostronnie strugane z fazowanymi krawędziami. Taka obróbka utwardza powierzchnię elementów i usuwa włoski charakterystyczne dla drewna niestruganego, co zwiększa ochronę przeciwpożarową, także zabezpiecza przed owadami.

Kupując drewno na więźbę, do długości elementów z projektu trzeba doliczyć tak zwane naddatki ciesielskie, czyli 20-30 cm.

Jakość drewna konstrukcyjnego

Bardzo trudno samodzielnie ocenić jakość drewna konstrukcyjnego. Najlepiej polegać na fachowcach i wybrać producenta, który sygnuje swoje wyroby znakiem CE. Te oznakowane w ten sposób spełniają odpowiednie normy, w tym najważniejszą dla drewna konstrukcyjnego normę dotyczącą jego wytrzymałości. W praktyce stosuje się dwie formy oznaczania drewna znakiem CE. Można stemplować każdy element odpowiednią etykietą z oznaczoną klasą wytrzymałości lub wystawić zbiorczą deklarację zgodności CE dla kompletu elementów (tak najczęściej jest podczas zamawiania drewna na więźbę). W deklaracji powinny być wyliczone wszystkie elementy więźby dachowej oraz klasa ich wytrzymałości.

Klasa drewna konstrukcyjnego

W każdym projekcie więźby jest podana klasa wytrzymałości drewna. Konstrukcyjne klasy C wymaga suszenia - musi mieć wilgotność poniżej 20%. Brakarze pracujący w tartaku nadają poszczególnym elementom drewnianym konkretną (liczbową) klasę wytrzymałości, na przykład C18, C24 lub C30. W praktyce na naszym rynku najwyższą łatwo dostępną klasą jest C24, wyższe klasy występują w znikomych ilościach.

Na zakwalifikowanie drewna do odpowiednich klas mają wpływ jego wady - sęki, skręt włókien, pęknięcia, zgnilizna, chodniki owadzie, przeciętna szerokość słojów, oblina (zaoblone krawędzie bez kory) oraz różnego typu krzywizny. W najbardziej popularnej klasie C24 niedopuszczalnymi wadami drewna konstrukcyjnego są zgnilizna i chodniki owadzie. Dopuszczalna jest oblina zajmująca łącznie mniej niż 1/4 grubości i 1/4 szerokości elementu, a także pęknięcia nieprzekraczające 30 cm. Niedopuszczalne są natomiast pęknięcia powyżej 1/4 długości elementu i powyżej 60 cm (jeżeli ich głębokość przekracza 1/2 grubości elementu), oraz duże krzywizny. Na przykład na elementach o długości 4 m i grubości powyżej 75 mm krzywizna płaszczyzny nie może być większa niż 2 cm.