Kominek w domu to duża atrakcja dla jego mieszkańców. Niewiele osób planujących budowę rezygnuje z jego zamontowania. Kominek to jednak nie tylko przyjemność, ale i obowiązki: konieczność zapewnienia wystarczającej ilości drewna do spalania, znalezienia na nie miejsca w domu (wewnątrz lub na zewnątrz) oraz poznania zasad palenia w kominku.

Nie każde drewno nadaje się do spalania w kominku. Ważny jest jego rodzaj (liściaste, nie iglaste), gęstość, twardość i zawartość kory (im jest jej więcej, tym gorsza wartość opałowa drewna). Jeśli kupujemy drewno w dużych kawałkach, powinniśmy wiedzieć, jaka jest jego łupliwość - twarde trudniej będzie porąbać. Jeżeli natomiast mamy zamiar nabyć świeżo ścięte, sprawdźmy, jak długo będzie schło - trwa to od kilku miesięcy nawet do kilku lat.

JAKIM DREWNEM MOŻNA PALIĆ W KOMINKU?

Idealne drewno do kominka jest dobrze pocięte (na kawałki 30-40 cm długości) i wysuszone oraz ma dużą kaloryczność (czyli wysoką wartość opałową). Aby dobrze się spalało (równomiernie i nie wytwarzając przy tym nadmiernej ilości dymu), musi pochodzić z drzew liściastych. Drewnem iglastym, ze względu na dużą zawartość żywicy, nie powinno się palić w kominku, może ona bowiem „strzelać”, poza tym tworzy na szybie i wewnątrz przewodu kominowego trudną do usunięcia brudną warstwę.

Drewno liściaste, które zawiera niewiele żywicy, nie sprawia takich problemów; jedyną niedogodnością przy spalaniu może być zbyt duża zawartość kwasów lub garbników, które podczas spalenia wydzielają dym i sadzę, ale dotyczy to nielicznych gatunków.

Za najlepsze rodzaje drewna uznawane są grab, jesion i buk - wszystkie one są twarde i wysokokaloryczne. Olcha ceniona jest za ładny zapach (dlatego używana jest podczas wędzenia mięsa). Do spalania w kominku bardzo dobrze nadaje się też drewno drzew owocowych, które pali się powoli i równo oraz ładnie pachnie. Niedroga brzoza i topola mają z kolei niezbyt dużą wartość opałową.

JAK SUSZYĆ I GDZIE SKŁADOWAĆ?

Drewno świeżo ścięte nie nadaje się do spalania w kominku; należy je przedtem wysezonować (czyli wysuszyć pod dachem) w odpowiednich warunkach. Można też suszyć je w specjalnych komorach - wtedy będzie się nadawało do użytku wcześniej (ale będzie droższe).

Suszenie. Drewno powinno leżeć w przewiewnym, zadaszonym miejscu, osłoniętym przed deszczem i śniegiem. Musi oddychać, dlatego nie można przykryć go szczelną folią; nie zaszkodzi mu natomiast przewiewna plandeka. Kawałki drewna powinny być ułożone dość luźno (zapewnia to lepszą wentylację, a tym samym szybsze schnięcie) i odizolowane od podłoża (dzięki czemu nie zgnije).

Czas suszenia jest różny dla poszczególnych gatunków i zależy od tego, jaką drewno ma zdolność do wysychania. Najszybciej wysycha brzoza (wystarczy jej kilka miesięcy), a najwolniej - dąb (potrzebuje na to nawet 3 lat).

Składowanie. Wysezonowane drewno można przechowywać na zewnątrz, na przykład we wnęce ściennej lub pod ażurową wiatą. Trzeba za nim zostawić 5-10 cm pustego miejsca, by umożliwić wentylację. Najlepsze są miejsca przewiewne i dobrze nasłonecznione. Drewna nie powinno się natomiast przechowywać w zamkniętych, nieogrzanych i niewentylowanych pomieszczeniach (piwnicach i garażach), gdyż szybko tam zawilgotnieje, a później zgnije.

Przed kominkiem powinniśmy mieć miejsce przynajmniej na całodzienną porcję drewna. Można je przechowywać w specjalnych stojakach; wygodnym rozwiązaniem są wózko-stojaki do drewna kominkowego, przystosowane do jego przewożenia.

Zapisz